Kolekcija

Jovan Bijelić

30. jun 1884 — 12. mart 1964.
Broj dela u kolekciji: 6

Jedan je od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih predstavnika kolorističkog ekspresionizma, cenjen i kao pedagog i scenograf. Umetnički se usavršavao na Umetničkoj akademiji u Krakovu, u Parizu i na studijama u Pragu. Radio je kao nastavnik crtanja u Bihaću, a potom scenograf i šef slikarske radionice u Narodnom pozorištu u Beogradu. U njegovoj privatnoj slikarskoj školi (1926) u Beogradu polaznici su bili brojni slikari (Predrag Milosavljević, Nikola Graovac, Ljubica Sokić, Danica Antić, Bogdan Šuputa, Milivoj Nikolajević i drugi).

Nedeljko Gvozdenović

9. mart 1902 – 31. januar 1988.
Broj dela u kolekciji: 4

Izraziti predstavnik jugoslovenskog intimizma, profesor na Akademiji za likovne umetnosti u Beogradu, akademik, dugogodišnji prijatelj Pavla Beljanskog. Pažnju je privlačio kao slikar-intelektualac, odmerenošću i usamljeničkim životom, potpuno posvećen slikarstvu. Bio je poklonik materije u likovnom postupku, a željeni kvaliteti bili su: ravnoteža, hromatska zvučnost i ritmička preglednost slike. Gvozdenović je bio osetljiv kolorista, ali njegove boje su diskretne, nikad jarke, niti u dramatičnom kontrastu, već se usaglašavaju i teže monohromatskim harmonijama. Slikao je u ateljeu, a omiljeni motivi bili su mu predeo, mrtva priroda, enterijer i portret. Jedan je od osnivača grupa „Dvanaestorica“ i „Šestorica“. Bio je redovni član SANU i jedan od osnivača Galerije SANU. Gradu Beogradu je 1980. godine poklonio svoja dela i imovinu, a o ovom slikarevom legatu od 2007. godine staranje je preuzela Kuća legata

Mališa Glišić

6. novembar 1886 – decembar 1916.
Broj dela u kolekciji: 1

Umetnik velikog talenta, neobičnog opusa i nerazjašnjenog svršetka života. Završio je Srpsku slikarsku školu kod Bete Vukanović, upisao je Minhensku akademiju (1908). Prekinuo je studije 1909. i u potrazi za mediteranskim svetlom otišao je u Italiju. Na obalama Tirenskog mora naslikao je antologijska platna u duhu Segantinijevog poentilističkog / divizionističkog razumevanja svetlosnih činilaca slike (1910/12). Učestvujući u ratnim operacijama, preminuo je u Nišu, a njegov grob nije poznat.

Petar Dobrović

14. januar 1890 – 27. januar 1942.
Broj dela u kolekciji: 3

Jedan od najznačajnijih predstavnika srpskog kolorizma između dva svetska rata, poznat i po političkom angažmanu, profesuri, likovnim kritikama. Uz Tomu Rosandića, Mila Milunovića i Sretena Stojanovića jedan od osnivača Umetničke akademije u Beogradu 1937. godine.

Milica Zorić

20. jul 1908 –  5. februar 1989.
Broj dela u kolekciji: 5

Jedna od najpoznatijih srpskih tapiseristkinja čiji je život pored umetnosti obeležila i vezanost za levičarsku ideologiju. Smatra se i jednom od začetnica tapiserije kao autohtone likovne discipline
u Jugoslaviji. U tapiserijama snažne ekspresije, koristila je motive koje je crpela iz svog bajkovitog detinjstva, nacionalne tradicije i boravaka u logorima. Stvarala ih je apliciranjem fragmenata narodnog veza i tkanina
na platno, a kasnije, u prvoj polovini sedamdesetih godina prošlog veka, goblenskim tkanjem na vertikalnom razboju, kada gotovo potpuno iščezava figuracija. Njene tapiserije su simbolične, nadrealne i dramatično-narativne
u ideji, a ekspresivne i arhaično-naivne u izrazu.

Ljubomir Ljuba Ivanović

12. mart 1882 – 22. decembar 1945.
Broj dela u kolekciji: 4

Rodonačelnik je savremene škole srpskog umetničkog crteža i moderne grafike. Zahvaljujući njemu, crtež se u srpskoj umetnosti razvio od pomoćne u samostalnu disciplinu. Njegovo stvaralaštvo ne pripada nijednom određenom stilu, a najbliže je tradiciji impresionizma. Težio je da grafički ostvari slikarske vrednosti, pri čemu je skalom tonova između bele i crne dočarao utisak polihromije. Crteže jugoslovenskih predela, južne Srbije, Šumadije i Pariza izlagao je na brojnim izložbama, koji su u periodu između dva svetska rata objavljeni u nekoliko tematskih mapa. Bio je redovni profesor na Odseku grafike Akademije umetnosti u Beogradu od osnivanja.

Ignjat Job

28. mart 1895 – 28. april 1936.
Broj dela u kolekciji: 6

Slikar pustolovnog života, vatrenog temperamenta i umetničkog izraza. Važan uticaj na njegovo intelektualno i umetničko formiranje imao je stariji brat Cvijeto koji je rano poginuo. U Zagrebu se 1917. godine upisao na umetničku akademiju, ali je izbačen zbog neredovnog pohađanja nastave i završio je Akademiju tek pred kraj života. Prateći suprugu u njenim nameštenjima učiteljice, prolazio je kroz različite faze u stvaralaštvu, a u Supetru na Braču (od 1928) je njegov najplodniji period. Slike je oslobodio naracije i impulsivno beležio lična osećanja, a snažna ekspresivnost postala je glavna osobina njegova stila.

Vidosava Kovačević

15. maj 1889 – 11. septembar 1913.
Broj dela u kolekciji: 4

Umetnica raskošnog talenta čije je slikarstvo otkrio i javnosti prvi predstavio Pavle Beljanski. Potiče iz ugledne beogradske porodice u kojoj je odrastala uz umetnost, koncerte, sport, balove. Pohađala je Umetničko-zanatsku školu u Beogradu (1905/10) i tom periodu pripada većina njenih sačuvanih radova. Oni svedoče o sazrevanju umetnice, ali i postepenom prelazu od tradicionalnog ka modernom likovnom izražavanju. Školovanje je nastavila u Parizu (1912), najpre u privatnoj školi Žulijen, a zatim od jeseni iste godine na Akademiji lepih umetnosti. Zbog pogibije brata Vladete vraća se u Beograd u decembru, a naredne, 1913. godine, je preminula od galopirajuće tuberkuloze.

Milan Konjović

28. januar 1898 – 20. novembar 1993.
Broj dela u kolekciji: 9

Najpoznatiji slikar Vojvodine. Od detinjstva velikog samopouzdanja i ambicije, ostvario je opus od oko 6000 radova (ulja, pasteli, akvareli, tempere, crteži, tapiserije, pozorišne scenografije, skice za kostime, vitraži, mozaici, keramika i grafike), koje je ostvario u umetničkoj karijeri dugoj osamdeset godina. I pored mnogo putovanja, uticaja brojnih umetnika i ostvarenih slikarskih faza, prepoznatljiv je po karakterističnom ekspresionističkom izrazu, naglašene fakture i dramatičnog kolorita, koji je uticao na mnoge generacije umetnika.

Liza Križanić

19. mart 1905 –  3. maj 1982.
Broj dela u kolekciji: 3

Umetnica, umetnička inspiracija i modna ikona. Savremenicima je privlačila pažnju neobičnom lepotom i ekstravagantnim izgledom koji su ovekovečili mnogi umetnici: Aleksandar Kumrić, Zora Petrović, Ignjat Job, Milivoj Uzelac, Milo Milunović, Petar Dobrović, Nikola Bešević, Vilko Gecan i drugi. Njeno slikarstvo pripada tokovima poetskog realizma i intimizma, ponekad prožetim duhom kolorističkog ekspresionizma.

Aleksandar Kumrić

22. decembar 1898 – Beograd, 12. jun 1983.
Broj dela u kolekciji: 4

Slikar prepoznatljiv po poetsko-kolorističkim i intimističkim doživljajima sveta zabeleženim pre svega u rečnim prizorima i mrtvim prirodama. Živeo je i stvarao u Novom Sadu (1931–1937) i Beogradu (posle 1938). Bio je profesor Više pedagoške škole, a od 1948. do 1950. godine zajedno sa Ivanom Radovićem vodio je ULUS-ovu školu crtanja, kroz koju su prošli brojni budući studenti Akademije. U njegove motive spadaju pejzaži s primorja i obala Dunava i Save, vedute, mrtve prirode, prizori iz života dalmatinskih ribara, ređe portreti.

Petar Lubarda

27. jul 1907 – 13. februar 1974.
Broj dela u kolekciji: 9

Stvaralaštvo Petra Lubarde karakteriše osoben umetnički razvoj, lišen direktnih umetničkih uticaja. Prepoznatljive konstante u izuzetno bogatom Lubardinom opusu su dramska interpretacija sadržaja, evokacija nacionalnog patosa crnogorskog zavičaja i stalno oslanjanje na sadržaje realnog sveta.

Živojin Lukić

10. februar 1889 – 8. februar 1934.
Broj dela u kolekciji: 1

Prvenstveno poznat kao izvrstan portretista prefinjenog i autentičnog izraza čemu je, osim izuzetnog dara, doprinelo školovanje mimo umetničkih centara u koje je odlazila većina evropskih umetnika. Nakon učenja kod profesora Đorđa Jovanovića u Umetničko-zanatskoj školi u Beogradu, studirao je na Stroganovom fakultetu za industrijsku i primenjenu umetnost i Školi za slikarstvo, skulpturu i arhitekturu u Moskvi (1909/13). Polazeći od akademskog realizma Đorđa Jovanovića, preko uticaja Rodena, težio je svedenosti volumena što je kulminiralo u rimskom periodu posče Prvog svetskog rata. Kao stvaralac velikog talenta, najkompleksnije se izrazio u intimnoj plastici, a bavio se i arhitektonskom i memorijalnom plastikom.

Milan Milovanović

19. oktobar 1876 – 15. avgust 1946)
Broj dela u kolekciji: 5

Pripada najistaknutijim predstavnicima impresionizma u Srbiji, a posebno je bio cenjen njegov pedagoški rad.Za razliku od većine umetnika koji u to vreme nisu uspevali da završe studije, posebno ne državne, Milan Milovanović je pored školovanja u privatnim školama i akademijama (škola Antona Ažbea, Akademija Kolarosi u Parizu) završio i studije na Akademiji likovnih umetnosti (1898) u Minhenu, kao i na Višoj nacionalnoj školi lepih umetnosti u Parizu (1902-6). Mediteranski predeli Italije, južne Francuske i Crne Gore predstavljaju vrhunac Milovanovićevog slikarstva.

Kosta Miličević

3. jun 1877 — 12. februar 1920.
Broj dela u kolekciji: 6

Jedan od najznačajnijih predstavnika srpskog impresionizma. Živeo je povučeno, ophrvan besparicom i zdravstvenim nedaćama, potpuno posvećen slikarstvu. Pripadao je prvoj generaciji učenika Srpske crtačko-slikarske školi Kirila Kutlika, a studirao slikarstvo u Pragu, Beču i Minhenu i ponovo u Beogradu kao neformalni đak Umetničko-zanatske škole Riste i Bete Vukanović. Kao ratni slikar pronalazi svoj impresionistički jezik, vidljiv kroz seriju pejzaža iz Velesa i pejzaže s Krfa.

Milo Milunović

18. avgust 1897 – 11. februar 1967.
Broj dela u kolekciji: 5

Jedan od najpoznatijih i najsvestranijih srpskih i jugoslovenskih umetnika prve polovine 20. veka. Prvenstveno slikar, ostavio je za sobom raznovrstan opus (crteži, grafike, freske, mozaici, ilustracije, dizajn plakata, nacrti za poštanske marke, scenografije i pozorišni kostimi), a pisao je i kritiku i rasprave o umetnosti. Umetnost je učio u Firenci (1914/16) i Parizu (1919/22). Nakon zagrebačkog perioda (1924–1926), ponovo je u Parizu do 1932. godine gde je izlagao na samostalnim i grupnim izložbama. Jedan je od osnivača Akademije za likovne umetnosti u Beogradu (1937), gde je radio kao profesor do 1946, a zatim je sa Petrom Lubardom na Cetinju osnovao Umjetničku školu u kojoj je bio profesor do 1948, nakon čega se trajno preselio u Beograd. Od iste godine, u zvanju majstora-slikara, upravljao je „Državnom majstorskom radionicom likovne umetnosti“ u kojoj je održavao tečajeve za slikare postdiplomce. Od 1952. godine do kraja života bio je redovni profesor na Akademiji za likovne umetnosti.

Predrag Peđa Milosavljević

4. februar 1908 –  25. januar 1987)
Broj dela u kolekciji: 7

Po obrazovanju je bio pravnik, zaposlen u Ministarstvu inostranih dela, zapamćen pre svega kao slikar duboko ličnog, lirskog likovnog izraza i zaljubljenik u kulturno nasleđe. Njegov celokupan slikarski opus je
bez diskontinuiteta i padova, bilo da je reč o ulju, akvarelu ili kolažu. Izlagao je na Venecijanskom bijenalu, u Švajcarskoj, Belgiji, Holandiji, Škotskoj, Indiji i Africi. Njegove slike poseduju kolekcije i muzeji u Americi, Indiji i Africi. Bio je redovni član SANU.

Nebojša Mitrić

(Beograd, 7. jul 1931 – Beograd, 23. avgust 1989)
Broj dela u kolekciji: 2

Skulptor neobične i tragične životne sudbine u čiji su rad utkani predanja, istorija i tradicija. Pripadao je studentima prve generacije Akademije za primenjene umetnosti gde je studirao u klasi profesora Ivana Tabakovića. Još kao student opredelio se za teme iz života srpskih srednjovekovnih vladara. Formirao je lični stil inspirisan antičkim skulptoralnim i vizantijskim slikanim motivima, kao i numizmatičkim i heraldičkim artefaktima

Nepoznati autor

Leposava Bela St. Pavlović

17. avgust 1906 – 23. april 2004.
Broj dela u kolekciji: 2

Umetnica, profesorka francuskog jezika i dobrotvorka. Od ranog detinjstva je vaspitavana u duhu francuske kulture zahvaljujući školovanju i diplomatskoj službi svoga oca Stevana K. Pavlovića. Bila je doživotni
počasni predsednik umetničkog udruženja „Lada“ i predsednik Udruženja likovnih umetnika Srbije. Od početka tridesetih godina stvarala je u duhu umerenog ekspresionizma, intimizma i poetskog realizma.

Zora Petrović

17. maj 1894 – 25. maj 1962.
Broj dela u kolekciji: 14

Umetnica izuzetne energije, buntovnog karaktera, prijateljica Pavla Beljanskog, posvetila je čitav svoj život borbi za istinu i slobodu slikarskog izražavanja. Posle prvih školski rađenih slika u tamnim tonovima i slika u duhu pouka Andre Lota, nastalih između 1925. i 1927.godine, delo Zore Petrović kretalo se u okvirima poetskog realizma i ekspresionizma. Najčešće je slikala figure žena i dece koji pripadaju različitim socijalnim i kulturološkim miljeima.

Nadežda Petrović

11. oktobar 1873 — 3. april 1915.
Broj dela u kolekciji: 14

Ključna ličnost ranog srpskog modernizma i nosilac najprogresivnijih umetničkih shvatanja kao slikarka, prva srpska fotografkinja, likovna kritičarka, ali i aktivistkinja na društvenom i političkom planu: počev od organizovanja udruženja Kola srpskih sestara, Prve jugoslovenske izložbe, Umetničkog udruženja „Lada“, prve jugoslovenske umetničke kolonije u Sićevu (1905), do učestvovanja u Prvom svetskom ratu u kojem je izgubila život kao bolničarka.

Jefto Perić

26. decembar 1895 – 31. mart 1967.
Broj dela u kolekciji: 3

Predstavnik kolorističkog realizma i intimizma u srpskoj umetnosti, profesor i jedan od najboljih prijatelja Pavla Beljanskog. Zvanje fotografskog pomoćnika stekao je u zagrebačkom ateljeu Mihaila Merčepa, a potom je studirao slikarstvo na Višoj školi za umjetnost i umjetni obrt u Zagrebu (1913/22), minhenskoj Akademiji i privatnoj školi Hansa Hofmana. Kao zreo umetnik, sa 28 godina upisao je Višu nacionalnu školu lepih umetnosti u Parizu gde mu je jedan od mentora bio Pol Sinjak. Pedagošku delatnost započeo je 1947. godine u Umetničkoj školi ULUS-a, a nastavio na novoosnovanoj Akademiji primenjenih umetnosti. Najviše je slikao pejzaže, gradske predele, intimističke enterijere s figurom, mrtve prirode, portrete i aktove.

Ivan Radović

22. jun 1894 – 14. avgust 1973.
Broj dela u kolekciji: 9

Umetnik raznovrsnog tematskog i stilskog opusa koji karakteriše autentična neposrednost doživljaja viđenog i životnih ubeđenja. Njegova umetnost koja evocira Carinika Rusoa, Gogena i Šagala, prošla je više faza i paralelnih istraživanja, od kontemplativnog racionalizma do osećajnog, instinktivnog i iracionalnog poimanja viđenog. Njegov slikarski put se kretao od ranog perioda konstruktivizma i postkubizma, preko neoklasicizma i neoprimitivizma srednjeg perida do romantizma i poetskog realizma koji je obeležio kraj ovog osobenog stvaralaštva.

Ljubica Cuca Sokić

14. decembar 1914 –  9. januar 2009.
Broj dela u kolekciji: 4

Slikarka autentičnog, lirskog umetničkog izraza, bogate i duge stvaralačke karijere tokom koje je uticala na formiranje više generacija umetnika, pre svega kao profesorka na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1948–1972). Razvila je elegično i intimističko slikarstvo kroz klasične motive – portrete, pejzaže, urbane vedute i mrtve prirode – koji se svojim vizuelnim odlikama uklapaju u uslovno korišćen termin „beogradske škole“. Posle kratkotrajnog perioda strože materijalizacije forme, sredinom i krajem četrdesetih godina prošlog veka, njena dela se postepeno kreću ka sintetičkom beleženju suštine predmeta, pojednostavljenim kompozicijama i stišanoj kolorističkoj gami, posebno od 1952. Istančanim likovnim odnosima težila je preciznom definisanju jednostavnog i plemenitog, rafinovanog i humanog karaktera bez naracije, zastupajući poetiku malog, običnog i svakodnevnog Zapažen je ilustrator dečjih knjiga i časopisa. Bila je član SANU.

Risto Stijović

8. oktobar 1894 – 20. decembar 1974.
Broj dela u kolekciji: 5

Jedno od najvećih imena srpske i jugoslovenske skulpture, Stijović je prepoznatljiv po sofisticiranom likovnom izrazu velike izražajne snage. Kroz čitavo stvaralaštvo ostao je posvećen predstavljanju nage ženske figure i lika, motivima životinja, junacima iz Gorskog vijenca i portretu. Dosledno je sprovodio sintetizovan oblik zatvorene forme i glatke površine koja odaje snažnu unutrašnju energiju zarobljenu u volumenu plemenitog drveta ili kamena, kao i sklonost ka intimnom formatu. Skulpture monumentalnih razmera umetnik će početi da radi tek 1956. godine. Njegova sintetička dela evociraju svedenost staroegipatske, kambodžanske i asirske skulpture, plastičnu ekspresivnosti Gogenovih reljefa, kao i reminiscencije na ar nuvo. Nakon oslobođenja bio je profesor na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1945/52).

Sreten Stojanović

15. februar 1898 – 29. oktobar 1960.
Broj dela u kolekciji: 11

Umetnički i društveni angažmani su se neprestano prožimali u Stojanovićevom bogatom i raznovrsnom opusu. Jedan od osnivača „Oblika“ i predsednik Udruženja likovnih umetnika, Stojanović je u periodu između dva svetska rata stvorio najznačajnije realističke portrete u savremenoj srpskoj skulpturi. Tada radi i figurine, oblikovane iskustvom izvanrednog crtača i akvareliste, i monumentalne reljefe koji izražavaju lirizam klasičnog mira. Još pre Drugog svetskog rata održavao je veze s komunistima, a posle oslobođenja aktivno se uključio u politički  i društveni život: kao predsednik Narodnog fronta Beograda, narodni poslanik, sekretar SLUJ-a, predsednik ULUS-a, rektor Akademije umetnosti, urednik časopisa Umetnost. Prvi je kod nas ozbiljno i studiozno pisao o skulpturi; pokrenuo je Prosvetinu ediciju Slikari i vajari.

Borivoje Stevanović

14.novembar 1878 – 19. maj 1976.
Broj dela u kolekciji: 2

Pripadnik generacije slikara sa kojima počinje srpska moderna umetnost. Među prvim je umetnicima iz Niša koji je stekao akademsko likovno obrazovanje. Pohađao je Srpsku crtačko-slikarsku školu Kirila Kutlika u Beogradu (1895), zatim Akademiju likovnih umetnosti u Minhenu (1904) gde je posredno upoznao uticaje francuskog impresionizma vezane za prirodu i sunčevo osvetljenje. Zabeležen kao nostalgični slikar Bulbuldera, Marinkove bare i Čubure, njegovi predeli su retko kad sumorni, najčešće su spokojni i vedri, viđeni ujutro, u podne ili u suton. U okvirima intimizma i poetskog realizma, njegova umetnost zauzima izdvojenu, kompaktnu celinu

Živko Stojsavljević

1. novembar 1900 – 19. januar 1978.
Broj dela u kolekciji: 3

Umetnik koji je u svom slikarskom opusu prešao put od secesije, impresionizma, konstruktivističkog slikarstva, preko poetskog realizma i intimizma, a u poznom periodu je došao do snažnog kolorističkog izraza. Od studentskih dana pa sve do duboke starosti bavio se i dekorativnim zidnim slikarstvom, freskoslikarstvom i izradom vitraža.

Ivan Tabaković

10. decembar 1898 – 27. jun 1977.
Broj dela u kolekciji: 6

Autor autohtonog, kompleksnog opusa, jedan od najznačajnijih inovatora srpske moderne umetnosti. Potiče iz poznate porodice poreklom iz Arada i od najranije mladosti je vaspitavan da ceni nauku i kulturu. Tabaković je ostavio značajan trag i kao pedagog: neposredno pred Drugi svetski rat predavao je na Višoj školi za primenjenu umetnost u Beogradu, a u posleratnom periodu na Akademiji za likovne umetnosti i Akademiji za primenjene umetnosti (1948–1966). Pored umetničke grupe „Zemlja“, bio je jedan od osnivača grupa „Dvanaestorica“ i „Šestorica“. Bio je član SANU i jedan je od osnivača Galerije SANU u Beogradu.

Mihajlo Tomić

22. februar 1902 – 1. februar 1995)
Broj dela u kolekciji: 1

Prepoznatljiv po osobenom realizmu sa primesama arhaičnog, stilizovanog i ekspresivnog izraza. Od završetka školovanja do Drugog svetskog rata, predavao je u Školi za primenjenu umetnost i na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Posle rata bio je profesor u Trećoj muškoj gimnaziji. Uporedo se bavio vajarstvom i stvarao raznovrsne motive u punoj plastici i u više vrsta reljefa, od portreta i odaliski do monumentalnih kompozicija i spomen-bisti, u različitim materijalima: drvetu, terakoti, kamenu i bronzi.

Marko Čelebonović

21. novembar 1902 – 23. jun 1986.
Brj dela u kolekciji: 5

Srpsko-francuski slikar, poznat pre svega po delima iz treće i četvrte decenije 20. veka na kojima dominiraju ljudi, predmeti i prostori iz njegovog bliskog okruženja. Veći deo života proveo je u Sen Tropeu, gde je i sahranjen,
ali se nikada nije odrekao Beograda i jugoslovenske sredine.Učestvovao je u Drugom svetskom ratu kao komandant francuskog Pokreta otpora, a nakon rata bio je profesor slikarstva na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1947–1949. i 1952–1960). Nosilac je najznačajnijih odlikovanja za zasluge u ratu i miru koje dodeljuju Jugoslavija, Francuska i Amerika, bio je savetnik Ambasade FNRJ u Parizu (1949–1952), sekretar Saveza likovnih umetnika
Jugoslavije (1953). Takođe, bio je član umetničkih grupa „Oblik“, „Dvanaestorica“ i „Samostalni“, kao i redovni član SANU.

Kosta Hakman

22. maj 1899 –  9. decembar 1961.
Broj dela u kolekciji: 6

Jedan od najizrazitijih predstavnika intimističkog slikarstva između dva svetska rata. Poznat je i kao pedagog. Tokom boravaka u Parizu bio je pod uticajem okruženja i estetike francuskog impresionizma i intimizma, kao i dela Sezana, Bonara, Vijara i Utrila. Među motivima koje je birao dominirali su gradski pejzaž i ulice Pariza, pariska predgrađa, mostovi na Seni i Marni. Za vanrednog profesora na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu izabran je 1940. godine. Po završetku rata nastavio je da predaje kao redovni profesor na beogradskoj Akademiji, ali je zbog bolesti sve češće boravio u Opatiji. Hakmana i Beljanskog vezivalo je blisko prijateljstvo, dodatno učvršćeno kumstvom kolekcionara na venčanju umetnika s Radmilom Lozanić (1948). Kosta Hakman je bio član umetničkih grupa „Oblik“ i „Dvanaestorica“ i jedan od osnivača „Kola jugoslovenskih likovnih umetnika“.

Milenko Šerban

4. april 1907 – 31. jul 1979.
Broj dela u kolekciji: 2

Slikar i scenograf, univerzitetski profesor, prepoznatljivog, koloristički razigranog rukopisa. Jedan je od osnivača grupe „Šestorica“. Studijski je boravio u Bugarskoj, Austriji, Čehoslovačkoj, Francuskoj, Belgiji, Mađarskoj, Grčkoj, Holandiji i Italiji. Bio je kustos i upravnik Muzeja Matice srpske, profesor Akademije za primenjene umetnosti u Beogradu i autor prve postavke u Vojvođanskom muzeju. Bavio se scenografijom i kostimografijom od početka tridesetih godina 20. veka u pozorištima Novog Sada i Beograda.

Sava Šumanović

22. januar 1896 – 30. jun 1942.
Broj dela u kolekciji: 9

Potpuno posvetivši svoj život slikarstvu, Sava Šumanović je zahvaljujući istančanom umetničkom senzibilitetu nepogrešivo pratio duh epohe. Među najdarovitijim umetnicima u Parizu između dva svetska rata, u šidskom opusu najneposrednije razotkriva suštinu svog slikarskog izraza. Ovim delima uključio se u antologiju kolorističkog slikarstva nacionalne istorije umetnosti, a ciklusom „Šidijanke” nagovestio elemente postmodernističog likovnog govora.